Ayın gölgesinde yıkıcam acılarımı,
Hüzünlü güneş yapraklarında tek tek kurutucam.
Gökkuşagının bittigi yere saklamştım umutlarımı,
Sonra onların yerini hatırlıcam...
Ben bunları yaparken,sen; düşlerde yok olucaksın,
Var olduğunu sanarak...
Herşeyi yapabilmenin mümkün oldugu yerlerde;
Cevherlerini kaybediceksin,
Bunun asıl cehher oldugunu bilmeyerek...
Sonra;
Gözyaşlarımla demlediğim çayımı içicem,
Zehrimi yanına yoldaş yaparak...
Sonra;
Yagmur yağdırıcam siyah göz bulutlarımdan,
Dolular düşecek hayatın karaladıgı sayfalarıma,
Saniye saniye..
Bilmediğim sorun sokaklarında kendimi yıpratıcam,
Kullanmaktan eskimiş yapma tebessümlerim gibi...
Sonra;bir kalp kiralıcam,bir bebeğin yorulmamış kalbini...
Onuda hor kullanıp,suçu hayata,kadere atıcam...
Yine hor kullandığım vicdanımı rahatlatmak için...
Kendimi teskin edicem yıllarca,benim suçum degildi,kader böyleymiş sözlerini Kullanıcam en çok...
En çok ağlıcam,
Ve en çok yalnızlığıma sarılıcam,
Kendime sarılıp,kendi omuzlarımda ağlıcam,
Kendi göğsüme yaslıcam başımı,
İskeleti çıkmış ellerimle ince telli saçlarımı çalıcam gecelerce...
İçimdeki gökgürültülerini yerini,
Sulu kara bırakıp,dışımda donucam...
(P.H.S)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder